Tuesday, September 14, 2010

CHAPTER 13 ...

CHAPTER 13

            Pagpasok nila sa bulwagan ay sobrang dilim, hindi na gna nila maaninag ang daraanan tungo sa uupuan nila. Ang mga mister ay inalalayang ang kani-kanilang misis, siya naman ay sumunod na almang, ito yung mga pagkakataong sana kasama niya si James, panigurado di siya nito pababayaan.

Devon: bret, bat sobrang dilim? Pati sa stage walang ilaw?

Bret: I don’t know, lets go ! tayo na ang magpeperform.

            Inalaayan siya nito tungo sa stage, nakapwesto na sila pero di parin binubuksan ang ilaw.  Narinig niya si Ivan na sumenyas na sisimulan na ang tugtog gamit ang mga drumsticks nito.  Laking gulat niya nang ibang tugtog ang ginagawa ng mga kabanda, yung ang tinutogtog ng Excelsior 5 years ago.  “two is better than one” … na favorit niya sa lahat ng kinakanta ni James sa banda noon.

            Pero mas matindi ang pagkagulat niya ng marinig ang boses ng tunay na vocalist ng banda, napakalamig nun at swabeng-swabe.  Pero kahit anong hirap ng paghahanap ni Devon kung saan galling ang boses ay di niya ito mahanap.  Isama pa ang pagkalito’t kabang nadarama niya.

            “cause everything you do and words you say, you know that it all takes my breath away and now im left with nothing …”

            Narining ni Devon ang pagtawag ni Ryan sa kanya hudyat na duet ang mangyayari sa kanta tulad ng orihinal na bersyon nito.  Kaya sinabayan niya ito kahit naguguluhan sa mga nangyayari.

            “maybe its true , that I cant live without you ..”

            Dama ni Devon na malapit lamang sa kanya ang tinig, rinig niya ang impit antili ng audience, pilit na kinakalma ang mga sarili upang walang ingay na magawa.  Pra bang sadyang mga boseslamang nila ni James ang nais marinig sa bulwagan.

            Malapit nang matapos ang kanta, pero di parin niya maaninag kung nasaan ito.  Kahit malakas ang speaker at tanging boses nilang dalawa ni James ang nangingibabaw ay rinig ni Devon ang bawat pintig ng kanyang puso.  Kaya’t di na siya nakatiis, at sa huling verse ng kanta ay di na siya umawit at nagsalita gamit parin ang mic.

Devon: James? Asan ka?

            Ngunit walang sumagot, at unit-unting inilawan ang bawat sulok ng bulwagan.  Manghang mangha si Devon sa nakikita, sa bawat sulok ng hall ay mga larawan niya ang naka-disenyo rito. Napakarami, di lamang isang libo kung bibilangin … kahit ang ceiling ay mukha niya ang mural na naroroon. Ang mga larawan niya’y pawang mga stolen and candid shots.  Mga larawan niya sa loob ng nakaraang limang taon. Paglingon niya sa stage ay nagiisa na lamang siya, hait mga instrumento ay wala na ron. Ang dingding ng entablado ay mukha niya rin ang nakapinta, ito ang larawan niya na nasa wallet noon ni James.

James: sorry, our house isn’t enough to post all you pictures so I extend it here, at your auditorium.

            Napalingon si Devon, nasa harapan na niya si James ngayon at nagsasalita gamit ang lapel mic nito.

PAK!
            Napa-ouch ang audience kasama na si James matapos intong hampasin ni Devon sa braso.

Devon: ano to? Anong ‘your auditorium’?

            Manghang tanong niya riot, ngunit bakas sa kanya ang labis na kaligayahan na nasa harapan niya ang lalaking pinkahihintay.

James: it still hurts ( sabay himas sa nahampas na braso) .. but anyway, this hall . its yours, I named it after you, didn’t you notice it outside. Its now Denise Veronica dela Serna …  Rod hall.  And these, I didn’t capture all of it, but I have my hired photographers everywhere sneaking pictures of yours wherever you are.

            Hindi nakapagsalita si Devon. Gulat na gulat siya  oo, pero mas nangibabaw ang kagalakang nadarama.  At mahinang inulit ang sinabi ni James ..

Devon: Denise Veronica dela Serna …Rod …

            Maya-maya pa’y pumatay ulit ang mga ilaw at tanging spotlight sa kanilang dalawa ang liwanag sa bulwagan.

James: Devon, I know that for sure, everyone in here thinks that im totally insane after what I did in this hall.  I know, you too think that I already am.  Yes, I must admit, I am crazy, really crazy over you.  I cant ge enough of you, I wanna see you everywhere, I wanna feel you , for five long years , I did my best not to loose my sanity whenever I think of you. And now, I cant wait any longer .. Devon ..

            At lumuhod itosa harapan niya, inilabas sa bulsa nito ang isang crystal box at binuksan.  Offering a multi-million diamond engagement ring to her.

            Sa dilim, nakita niya ang mga larawan na unti-unting nagiilaw at nabubuo ang gawat salita sa iba’t ibang parte ng bulwagan one at a time ..

 Unay sa may kanang bahagi ..
            Denise Veronica dela Serna,

Sa kaliwa,
            If I am a prince, Would you be my princess?

Sa may pinto,
            Devon … Honey,

Sa may ceiling,
            Would you be MRS. JAMES ROD?

And lastly, sa may entablado, animo’y sinusulat ito unti-unti, cursively…
            Will you marry me?

James: the corners of this hall said it .. but I’ll ask you again …
            Denise … my Devon.. Will you marry me?

            Hindi alam ni Devon ang sasabihin, sunod-sunod ag pagtango at napasigaw ng yes ! nagpalakpakan ang lahat ng tao sa hall.  Nang isuot ni James ang singsing kay Devon ay napalitan ang mga salita sa lahat ng sulok, ngayo’y  I LOVE YOU FOREVER na ang naroroon.  Sa sobrang kagalakan ay niyakap ng mahigpit ni James ang dalaga at binuhat, itinaas naman ni Deovn ang dalawang paa, doon siya inikot-ikot  ng binata.   Nagliwanag muli ang paligid at nakita ni Devon na naroroon ang lahat ng taong importante sa kanila ni James, mga mga magulang niya. Ang ina ni James , at ang mga kaibigan nilang kailnamay di sila pinabayaan.  Kitang kita sa mga ito ang labis na kasiyahan para sa dalawang taong matagal ang hinintay para upang magkasamag muli …

            Hinalikan siya ni James sa labi at naghiyawan ang lahat …

James: I love you Devon! I love you forever! I love you !i love you!

Devon: RIN!

            Nagtawanan silang dalaw at hinalikan muli ni James sa labi si Devon at pinatay ang lapel mic nito.

Devon: mahal na mahal kita James.

James: I’ll take care of you foever! I’ll protect you till the day I die.  And I’ll love you more each day of my life.  I’ll love you eternally !

            
          Makalipas ang 3 buwan, naganap ang pinaka-engrandeng kasal sa kasaysayan ng Pilipinas. Nagpagawa pa ng simbahan si James na pinasimulan nito bago pa ito tumugo ng Australia 5 years ago.  Malaki ito at maganda ang pagkakadisenyo, waring iniimbitahan ang lahat ng katoliko na pumasok at magsimba. Doon naganap ang pagiisang dibdib nina James at Devon. 

            Nagmerge narin ang dalawa sa pinkamalalaking kumpanya sa mundo.  Ngayon ganap na itong dela Serna-Rod empire.  And after 9 months of their happy marriage, ay naipanganak ni Devon ang malulusog na kambal nila ni James.  Fraternal twins, isang lalaki at isang babae, kapwa hawig sa mga magulang kaya’t gwapo’t magaganda. Pinangalanan nila itong JAEVON ang lalaki, at JADE ang babae. Pinagsama ang pangalan nilang magasawa.

***the end***

CHAPTER 12

       Ilang araw bago ang pag-alis nina James patungong Australia ay sinadya ng pamilya dela Serna sina Lacey sa mansiyon ng mga Rod.  Nagkausap na sila tungkol sa mga pangyayari, naging napakalungkot at isa narin sa pinkamasayang sandali ito ng dalawang pamilya.  Nagkapatawaran na sila, nagsimula nang maliwanagan ang isip ni Mrs. Rod mula pa nang gabing itanong sa kanya ng anak kung hindi pa ba ito sapat para malimutan niya ang mapait na nakaraan. 

            Ngunit minabuti parin ni Mrs. Rod na tumungo ng Australia, kailangan nito na umpisahan ang panibagong yugto ng kanilang buhay.   At di naman nais iwanan ni James ang ina kung kaya’t sasamahan niya ito at dun na tatapusin ang pagaaral.  Sisimulan na rin nitong pagaaralan ang pagpapatakbo ng negosyo nila, and he’ll start at the main office of the Rod’s empire located mismo sa Sydney.

************************

            Sa parke, kung saan nagsimula ang lahat, nanatiling tahimik ang dalawang tao na di kayang magpaalam sa isa’t isa.  Hanggang sa basagin ni James ang katahimikan.

James: I don’t know how long it’ll take me to be familiarized in managing our business after graduation. I want mom to settle her self and enjoy her life.  I am very happy that she doesn’t feel any hatred in her heart, not anymore.

Devon: masaya din ako na nagkaayos na ang pamilya natin.  Tamang samahan mo ang mommy mo, kailangan niya ring magsimula muli…

James: tulad natin … but it’ll take so much time ..

Devon:  don’t think of the time James,  mabilis lang bawat sandaling hihintayin ko, tama .. hihintayin kita , kahit gaano pa katagal.

            Hinapit ni James ang katawan ni Devon at kinabig patungo rito, niyakap niya ito ng sobrang higpit.

James: I’ll be back .. I love you Devon.  No one can ever replace you in my heart.

Devon: mahal din kita James .  andito lang ako maghihintay.

            Niyuko ni James ang pagitan ng mga labi nila ni Devon and gave her a gentle kiss.

James: that’s our love’s seal.

Devon: and will be kept here, forever! (sabay turo sa sariling dibdib)

**************************

            Magkalayo man ay di naputol ang ugnayan ng dalawa.  Lagi silang magkausap, kung di sa telepono ay gamit ang computer.  Lagi rin siya nitong pinapadalhan ng mga packages at bulaklak.  Sa lahat ng mahalagang okasyon sa kanyang buhay ay di nawawala ang mensahe nito sa kanya.  Ang mommy nito ay pabalik-balik na lamang ng pilipinas at Australia matapos ng Graduation ni James, si James naman naging abala sa pagpapatakbo ng kanilang kumpanya.  Magaan ang loob ni Devon kay Mrs. Rod, tinuturing na nga siya nitong anak.  Maraming beses din itong humingi ng tawad sa kanya sa mga nagawa nito noon. Ngunit lahat ng yon ay tapos na, kaya masaya na ang dalawang pamilya, kahit pa nga may isa na malayo sa kanila sa tuwing nagkakasiyahan sila.

***********************

            Mula nang umalis si James sa bansa ay si Devon ang humalili rito  bilang vocalist ng Excelsior band, at ngayon nga’y nagbalik sila sa dating eskwelahan para tugunan ang imbitasyon ng Dean na sila’y tumugtog para sa founding anniversary ng paaralan.

Fret: five years nap ala noh … andami nang nangyari mula nang unang beses kang kumanta in public, dito rin sa bulwagang ito …

Dev: oo nga bessy eh, tignan mo ikaw, ang laki na ng tiyan mo. Anytime pwede ka nang manganak!

Fret: biruim mo nga no, dati taga-hanga at taga-sunod lang kao ni Bret, ngayon, asawa ko na siya at baliw na baliw siya sakin. (nagtawanan silang magkaibigan)

Dev: kakaiba talaga pag tadhana na kumilos …

Ann: hey girls! (bati nito at lumapit sa dalawang magkaibigan)

Dev: ui sis! Asan na ang inaanak namin? Ba’t di mo kasama?

Ann: kasama siyempre, pero pinagmamalaki pa ng daddy niya sa mga batchmates niyo eh!

Fret: naku, yang si Ivan, pakiramdam ko matutulad si Bret sa kanya, ngayon pa nga lang eh buongh batch na namin ang may alam na kabwanan ko na ngayon! Ipangalandakan ba naman!

            And they all laugh happily.

            Si Devon namna ay tahimik lang na nasisiyahan sa kanyang paligid, mapaglaro talaga ang tadhana, sina Ivan at Ann, nagsimulang mabuo ang pagtitinginan sa mismong araw ng dance concert nila 5 years ago.  At ngayon ngay may isa nang anak na babae at inaanak nila ni Fretzie, si Ianna na magdadalawang taon na ang edad.  Ang bessy niya, si Bret ang nakatuluyan, at dahil yun sa kanila ni James.  Nung gabing pinagtagpo nila ang dalawa sa pool area ay nagtagpo rin ang kanilang mga puso, and after a year of their marriage, kabwanan na ni Fret.  Si Ryan din, may asaw na at 3 months on the way na si Kyra,  itong pares talaga ang ikinagulat nila.

            Sa banda pala ay si James na lang ang hindi pamilyado.  Di man ito pumalya sa kanilang communication ay iba parin kung nasa tabi niya ito.  Pinili nilang di lagyan ng commitment ang nararamdaman nilang dalawa, Malaya silang gawin ang nais, pero sa loob ng 5 taon ay walang anumang klaseng relasyong pinasukan sina James at Devon, tila naghihintay talaga ang kanilang mga puso …

CHAPTER 11

Maagang gumising si James ng umaagang iyon, kagabi ay napagtanto niyang hindi malayo ang estado nila sa buhay ni Devon, wala nang dahilan ang mommy niya na palayuin siyia rito.

James: sh*t! why is it lock from the outside? Mom! Mom!

            Gali na sigaw ni James ng hindi niya mabuksan ang pinto ng kanyang kwarto.  Ngunit tila walang nakarinig sa kanya, tinugo niya ang fire exit, ngunit pati yun ay naka-lock mula sa labas, gayundin ang mga bintana.  Nagsimula nang maghisterya ang binata.

James: Mom! Open this damn door!
MomR: I’m sorry son, but I cannot allow you to see that girl, ever again.

            Sagot ng ina ni James mula sa labas ng kwarto.

James: but why mom? She’s a dela Serna for Pete’s sake! She’s not just an ordinary girl you wouldn’t like!

MomR: I have my own reasons son.

James: what is you stupid reason now mom? (puno ng hinanakit na tanong ng binata)

            Ngunit wala nang sumagot muli kay James.  Halos sirain na niya ang pinto pero di ito natitinag.  Ilang sandali pa’y nakatulog siyang puno ng pagkadismaya ang gwapong mukha.

************************
Private Investigator: Mr. dela Serna, naconfirm na ang grupo na nagpabook na si Mrs. Rod ng flight para sa kanilang dalawa ni James patungong Australia.  At mukhang balak na nito manatili roon, sinisimula na niyana asikasuhin ang pagbenta ng mga ari-arian nila ditto sa Pilipinas, isama pa ang mga shares niya sa iba’t ibang kumpanya.

Mr.delaS: siguro’y nalaman na ni Lacey ng mas maaga ang tunkoy kay Denise bago ko pa ipakilala sa lahat ang anak ko, hanggang ngayo’y may galit parin sa pamilya ko si Lacey.

Carol: di natin siya masisi Dexter, ang inaalala ko ngayo’y sina Devon at James, ang ang naiipit sa nakaraan.  Hindi naman natin inaasahan na silang dalawa ang magkakagustuhan , at ngayon ngay’y hinahadlangan ito ni Lacey.

MrdelaS: matagal ko nang ninais na maayos ito hone, pero si Lacey na mismo ang naglagay ng ader para magkaayos ang pamilya natin.

            Nagkatinginan na lamang ang magasawa, bakas sa kanilang mga mata ang habag para sa anak, at sa lalaking iniibig nito.

**********************

Ang tunog ng pintong pasara ang nagpabalikwas ng gising sa hapong hapo na si James.

James: mom! Why the hell are you doing this to me?

MomR: (marahan muna nitong nilapag ang tray ng pagkain bago sagutin ang anak) you can’t blame me son,   I am doing is for us.

James: us? Then its favorable only for you! Your making it unfair for your son! Ther is no mor reason for you to do this mom! She’s rich, probably as rich as what we are, richer, or whatever! The point is you don’t have any reason for you not to like her.

MomR: do you think so son? Hindi ko alam nag anon kababaw ang tingin mo sa iyong ina.  Alm mong wala sa pagkatao ko ang pagiging matapobre kaya wala akong pakialam kung siya pa ang pinaka mahirap na babae sa buong mundo.  Yun lang ang naiisip kong dahilan para maiwasan kong alalahanin ang mapait na nakaraang ilang taon kong dinala sa puso ko!

James: what do you mean?

            Mangha narin siyang nakatitig sa inang nakatayo malapit sa binatana ng kanyang silid.

MomR: ayokong maugnay tayong muli sa pamilyang naging dahilan ng pagkawala ng daddy mo sa atin!

James: dad? He’s what ? 16-17 years dead.  How can Devon be involved in dad’s death? Or her family?

            Nagsimulang isalaysay ni Lacey ang kanyang dahilan kay James.

MomR: your dad and Dexter are bestfriends.  They both do great in business, no dobt for that, as you can see, its our empire that conquers the textile mills and adversting business. Naipanganak na kita ng magbuntis si Carol, after her birth, napagkasunduan pa nga naming na ipakasal ka sa naging anak nitong babae na si Denise.  Matalik na magkaibigan ang mga pamilya natin, until that night.  The first birthday of Denise, she was kidnapped.  Ginawa naming ang lahat para lamang maibalik siya, and your dad did all his might to get back Denise.  She adore her like his own dauther kaya di siya nagdawalang isip na sundan ang mga kidnappers,  nagawa nilang makuha ni Dexter si Denise, pero bago pa makalabas ng hideout si Jaime, covering the two, pinagbabaril siya ng mga kidnappers.  He was shot several times, pero nagawa parin niyang itulak palabas sina Dex para di man lamang ito mahagip ng bala.  Dexter’s daughter caused your fathers death James !

            He went still.  Absorbing all the words coming from her mom.  He’s now slowly remembering his promise to her mom whe he was growing up.

            “i promise you mom, I will never like a girl that is named Denise. Never, ever!”


            Yung lamang ang alam niya nang siya’y lumalaki, not knowing what really happened to his father’s death. Pilit itong itinago ng kanyang ina at ng mga taong nakapaligid sa kanya.  Ang tanging sagot lamang ng mga itoy “ because of Denise”, “dhail kay Denise”, “ para kay Denise” .   dahil ditto , din a siya muling nagtanong pa,, cursing the name “Denise” secretly, pero lumaki na siyang unti unting nakalimutan ang tungkol dito.

James: do I need to hater her too mom?

            Wala sa loob na tanong ni James sa ina, na ikinaalarma ni Lacey.

MomR: no son, kaya ko nga itinago sayo ang katotohanan sa pagkawala ng dad mo sa atin dahil ayokong magtanim ka ng galit sa kahit na sino.  Ang nais ko lang, mawalang ka ng kaugnayan sa mga dela Serna.

James: that’s near to impossible mom … (malungkot nitong wika)  Devon, she holds my heart.  My world belongs to her, I love her more than my life,  and sad to say, she’s a dela Serna .

MomR: don’t be crazy James! Kahit na sino anak, wag lang ang babaeng naging dahilan ng pagkamatay ng dad mo.

James: but mom, that was forever ago! If dad’s still here, for sure he’ll hate you for what you’re doing.

MomR: are you saying that you hate me iho?

James: no mom, and I don’t think I’ll ever hate you coz you’re my mother. But don’t you find it lame?  It had been 17 year,; but your still living your life haunted by that damn past.

MomR: I know, but whoelse could I blame James?

James: no one mom, no one … yes, I admit, its hard to grow up without a father, but you did all your best to fill his place, and I’m very thankful of that.  There are times I wished dad is with us, but whenever I realize all the things you did for me, I know you’re more than enough to fill the emptiness. You should let go now mom. Let go of the bad memories …

MomR: I don’t know son .. I still don’t have enough reason to let go now …

James: how about me mom? Am I not enough? ..

            Lumabas ng kwarto si Mrs. Rod at iniwang bukas ang pinto,  pero di kumilos si James mula sa pagkakaupo sa kama.  Hindi ito ang tamang panahon para tunguhin si Devon, his mom needs him now, that’s for certain. Ngayon niya nadarama na nahahati siya sa dalawang babaeng pinakamamahal niya.

Tuesday, August 31, 2010

Chapter 10

CHAPTER 10
            Nalinawan na si Devon sa mga nangyayari dahil matapos ng outing, sinadya siya ng ina ni Jamess ng minsang mag-isa siya sa student council bago ang bakasyon.

MomR: hindi ako matapobre iha, pero ina akong mas alam kung anong nakabubuti sa anank ko.  Hindi ko alam kung anong ginawa mo, hindi na ako kinausap ni James mula nang pinagsabihan ko siya a couple of months ago.  Pero masaya ako na sinusunod niya ang nais ko, dahil alam niya ang kaya kong gawin once na balikan ka niya at ipilit ang gusto niya.  You don’t deserve my son iha. He’s a Rod, the only heir of the Rod empire, nakukuha mo naman siguro ang gusto kong iparating sayo.

            Hindi lamang iilang beses na umuulit ulit ito sa tenga ni Devon.  Ilang araw na ba ang lumipas? 3 ? kung kaya’t 3 gabi na rin siyang lumuluha, matagal-tagal narin pala.  Pero nasasaktan parin siya sa sinabi nito at ang alaala kung pano siya titigan nito, di niya alam kung bakit, dahil di ito titig na nandidiri, mas angat sa mata nito ang poot at galit na di niya alam kung saan nito hinuhugot. Nang mga oras na iyon, nawala ata ang dila niya dahil ni isang salita ay walang namutawi kanyang mga labi.


Carol: anak, may problema ka ba?
            Malungkot na tumingin si Devon sa ina.
Dev: alam mo ma, kahit kalian, di ako nalungkot na hindi katulad ng kay James ang kaginhawaang mayroon tayo … ngayon lang.
Carol: sinasabi mo bang sana may kayamanan rin tayong ipagmamalaki sa mama ni James?
Dev: hindi naman ho sa ganon. Pero iyon kasi ang hinihingi ng kapalaran para lang mapag-isa ulit kami ni James.
Carol: hindi ko alam kay Lacey(pangalan ng ina ni James) pero di naman niya ugali iyon.  Pero kung ano pa man ang dahilan ng pagtutol niya sa inyo ni James, darating parin ang oras na malalaman ng lahat ang pagkatao mo Devon.
Dev: po ? …
            Hinawakan ni Aling Carol ang kamay ni Devon.  Makahulugan itong tinitigan.
Carol: birthday mo na sa susunod na buwan, malapit na ang matagal na naming  hinihintay ng papa mo.
Dev: kayo ni papa ? ano pong hinihintay?
Carol: bukas na bukas, uuwi na tayo sa papa mo.
Dev: uuwi ? saan po?
Carol: sa papa mo ..
Dev: kay papa? Eh diba nasa barko pa si papa? Kakakausap ko lang sa kanya kagabi , sabi pa nga niya nasa may  Europe daw sila at nagtatanong pa kung ano ba daw gusto kong pasalubong mula doon. Kayo talaga ni papa .. joker . ( at ngumiti narin pero napalis rin ng mapansing seryosong nakatingin sa kanya ang mama niya)
Dev: si mama naman, umaartista ka ha !
Carol: basta anak, alam kong maiintindihan mo rin ako. Hala sige, matulog na tayo!
…......

May 20, 2011 .. ang araw nang pagpapakilala ng business tycoon at hacienderong si Dexter de la Serna, ang nagmamayari ng dela Serna Empire, sa kaisa-isang anak na gaganapin sa ika-18 taong kaarawan nito sa hacienda dela Serna.

            Abalang abala ang lahat ng tao sa mansiyon ng mga dela Serna, habang si Devon naman, nakatitig lamang sa gown na susuotin niya mamaya sa okasyon.

MrdelaS: precious, may problema ba?
Dev: wala po papa, di lang ako makapaniwala.
MrdelaS: pasensiya ka na anak, kinailangan lang naming ng mama mo na protektahan ka, ayaw naming maulit ang pangyayarin noong first birthday mo.  We almost lost you.
Dev: akala ko talaga pa, na nakikibakasyon lang tayo sa haciendang ito mula pa ng bata ako tuwing sinasabi mong kakababa mo palang ng barko at dito mo gustong manatili habang nandito ka sa Pilipinas.  Yun pala, ikaw ang Mr. dela Serna na lagging naka-shades tuwing lalabas sa TV, magazines at newspapers. Papa ko pala ang dumaig sa MIB!

            At malakas na tawanan ang pumalibot sa malaki at magarang kwarto ni Devon, na kahit sa panaginip ay di niya naisip na magkakaroon siya.

            Kahit pa nga malayo silang mag-ina sa kanyang papa ay napaka-lapit niya rito.  Papa’s girl ika nga, wala kasi itong pinamintis na mahalagang okasyon sa buhay niya, lagi itong present.  Kahit pa nga nagdududa na siya sa totoong trabaho ng papa niya.
….
Fret: ano nang balak mo ngayon bess? After tonight, malalaman na ng mama ni James na hindi ka ordinaryong tao lamang.  Pareho kayo ni james na tagapagmana ng napakalalaking kompanya sa loob at labas ng Pinas, particulary in Australia.
Dev: hin ko rin alam bessy … kung totoo ngang dahil sa estado ng buhay namin ang dahilan ng pagtutol ni Mrs. Rod sa amin ni James, siguro naman, sapat na na isa akong dela Serna para mabago ang isip niya.
Fret: e di ba yun naman talaga ang dahilan…
Dev: hindi ko rin alam, ang gulo ee. Yung titig niya kasi sa akin, iba talaga, hindi pangma-mata sa kalagayan ko, parang may mas malalim pa siyang pinaghuhugutan.
Fret: hay nako bess. Ano pa man iyon, di naman niya mababago na anak ka ni tito Dex. 

            Tumigin ito sa orasan sa loob ng kwarto ng kaibigan.

Fret: its almost time bess. Baba na ako.  Malapit ka nang ipakilala ni tito, at aminin! Super ganda mo !!!!
Dev: thanks bessy! Ikaw rin kaya!

            At nagsimula na ngang umaandar ang oras papalapit sa panahong matagal nang hinihintay ng nakararami.

….

MrdelaS: alam kong matagal niyo nang hinintay ang pagkakataong ito, marami ang nagtatanong kung ano na nga ba ang nangyari sa aking kaisa-isang anak matapos samantalahin ng mga taong nais magpabagsak sa akin ang kasiyahan labing-pitong taon na ang nakalipas.  Matagal ko ring tiniis ang mawalay sa pamilya ko para lamang ihanda siya sa oras na ito.  Alam kong kaya niya nang harapin ang mundong ipinagkait ko sa kanya. Everyone! My only daughter, my precious one! Denise Veronica dela Serna !

            Iyon na ang hudyat ng pagbaba ni Devon sa grand staircase ng mansiyon.  Nangingiti siya di dahil sa nakikitang paghanga ng mga  bisita niya sa kagandahan at pagiging ismarteng pagbaba niya, kundi dahil sa pangalang mahigpit na ibinilin ng papa niya na gagamitin lamang niya sa mga importanteng dokumeno.  Noong una, di niya alam kung bakit Devon Seldiva ang sinanay ng mga magulang niyang kalakihan niyang pangalan kahit pa nga alam niya Denise Veronica siya.  In a small span of time, maraming bagay ang naliwanagan kay Devon, sa pagkatao niya at sa kanila ni James.
….
            Hindi naman maalis ang mga mata ni James sa screen ng TV dahil sa mga oras na iyon, napapanood niya ang live telecast ng pagpapakilala ni Mr. dela Serna sa unica iha nito.  At di siya namamalikmata, the Denise Veronica dela Serna was Devon Seldiva.  Pero unti-unting napapalitang ng mga ngiti ang nakangangang bibig ng binata dahil sa pagkagulat.

James: what now James Rod?... (kausap nito ang sarili) 

Monday, August 30, 2010

chapter 8-9 ...


*******CHAPTER 8***********
            Sunod namang sinalihan ni Devon ang dance synergy club ng university kung saan presidente si Kyra at ang bestfriend na si Fretzie ang VP. Nagsimula na ang foundation day ng eskwelahan, at ang dance synergy ay may pinaghandaang dance concert for a cause.  Major sponsor nila ang ama ni Ann kung kaya naman dumalo ito kasama ang excelsior band sa nasabing concert.

            Hindi inaasahan ng lahat na ang High Light ng sayawan ay nang lumabas na si Devon to do a sing and dance number. “te amo” na kanta ni Rihanna ang inindakan niya.  Mala ballroom na sexy dancing ang dating nito, medyo pinalitan lang ang lyrics na lalaki ang tinutukoy sa kanta.  Hiyawan ang lahat ng magsimula nang kumanta si Devon, isabay pa ang sobrang lapit sa isa’t isa na dance choreography ng partner niyang si Sam, isa sa mga hinahangaan pagdating sa pagsasayaw. 

            Si James naman, halos umaapoy na ang titig sa pares na tinitilian ng lahat ng nasa concert hall.  Di niya makayanan na grabe kung makayakap si Sam sa kanyang “nobya.”

James: WTF …
Bret: calm down man … its only a dance number.
Ryan: wow! I didn’t know she can dance rike a feathel brown by the wind.
Ivan: stop it James. If only looks can stab a man, Sam would probably be at the ER right now.
Ann: what were you talking about guys ?
Bret: nothing. Man thing …
Ann: ohh. Wow, is that really Devon Seldiva? She is so talented ! it gives me goosebumps. Really!
 *********************************************************************************************************
            Ilang araw pa lamang ang nakalipas mula nang naganap an gdance concert. Hindi par in magawang kausapin ni Devon si James upang liwanangin nito sa kanya ang totoong dahilan ang nangyari sa kanila.  Sa totoo lang, natatakot siya na baka ang isang gabi na iyon ay panaginip lamang. Pero ayaw  niyang bitawan ang katotohanang nadarama niya ang wagas na pagmamahal ni James sa kanya, hanggang ngayon.
            Bilang parte ng foundation anniversary ng EU ay nagkaron ng 3 nights outing ang buong univ. sa Pagudpud, Ilocos Norte.

            Pagdating sa lugar, malayo ang cabin ng accounting dep’t. ang cabin ng accounting students sa hotel kung saan naroon ang banda. Hindi kasi tinanggap ni Devon ang premyong pagiging vocalist ng E-band kaya di siya kasama ng mga ito.
Dev: Kailangan ko na siyang makausap.
Fret: matagal mo na dapat ginawa yan.
Dev: paano kung …
Fret: kung di mo marining ang gusto mong mapakinggan? Masasakatan ka, oo, pero mas magkakaroon ka ng dahilan para maka-move on ..
Dev: move on? Kahit kalian di ko magagawa yun. Dumating man ang araw na di na ako gaanong apektado sa kanya, yun ay dahil nasanay na ko sa sakit ..
Fret: bess…
            Gusto umiyak ni dev, pero pinigil niya iyon, sawang-sawa na siya. Dati rati naman, hindi siya iyakin, pero ng maghiwalay ang landas nila ni James, napapaluha siya sa bawat pagkakataong napagiisa siya.
 **********************************************************************************************************
James: I wanna see her ..
Ivan: magkikita kayo sa event mamaya, kakanta siya..
Ryan: tam si ivan, just wait James .
            Nanahimik na lamang si Bret, dama niya na sa iba ang nais ng  bestfriend niya, higit pa sa kagustuhan nitong makita si Devon.
 *********************************************************************************************************
Gulat na gulat si Fretzie ng mapagbuksan niya si Bret ng pinto.
Bret: I need you help ..
Fret: (natahimik sa presensiya ng matagal ng hinahangaan)
Bret: hey!
Fret: ha? Anong tulong?
Bret: James wanna talk to devon.  He just don’t have the courage.
            Nagplano na nga ang dalawa, at habang naguusap, pareho nilang napapansin na may nabubuo ring pagtitinginan sa kanilang dalawa.
Devon: asan nab a si Fret? Sabi niya sa may pool, ba’t wala pa siya?
James: Devon
Chapter 9
            Bigla namang napaligngon si Devon sa direksiyon ng boses.
Devon: buti naman nandito ka. (lahat na ata ng lakas ng loob ay inipin ni Devon para makapagsalita ng diretso)
James: you did great. (tinutukoy ang pagkanta sa event)
Devon: nagawa ko na, kaya kong gawin yung mga sinabi mo, ngayon … bakit James?
James: there are still a lot of things you can’t do ...
Dev: ano pa nga ba? San ka pa nga ba magaling? Ang magsinungaling? Ang manloko ? ang manakit ng damdamin ?
            Hindi naman umimik si James at malugnkot na tumitig sa tubig. Mali naman ang naging interpretasyon ni Devon sa inakto ni James.
Dev: ha! Oo nga naman! Ba’t di ko naisip!
James: what do you mean ?
Dev: tama ka, meron ka ngang kayang gawin, sa katyunayan, sobrang galling mo, at di ko kaya yon! Dahil malaki ang takot kong sumuong sa tubig.
James: (nakuha ang nais iparating ni Devon) no Devon … you don’t understand.
Devon: paano ko maiintindihan kung di mo ipinapaintindi …?
(at pumwesto na siya sa tapat ng pool, patalikod ditto)
Dev: kakayanin ko James! Kung ang mga bagay na di ko kayang gawin ang magpapalinaw ng nangyayari sa atin ngayon, kakayanin ko!
            At tuluyan na ngang nagpatihulog si Devon sa malalim na part ng pool.
            Maagap namang tumalon si James sa pool . hindi marunong magswimming ang dalaga, alam niya iyon at di niya mapapatawad ang sarili kung may di magandang mangyari kay Devon.
            Nahawakan na ni James si Devon ngunit nagpumiglas ito papalayo sa kanya.  Kahit si Devon ngaulat sa lalim ng pool, pero nagawa na niya,  kailangan niyang makaahon. Pinilit niyang itaas ang sarili at nakayanan nga nitong makaahon. Hingal na hingal si Devon na inakyat ang gutter ng pool.
            Punong puno ng galit at pag-aalala si James nang umahon ito at lumapit kay Devon.
James: you’re crazy!
Dev: you’re making me one James… see , I did it!
James: damn! Sa tingin mo ba ganon kadali yun!!! If it is, I wont let you move even a strand of your hair for us to be together! Cant you understand that!
            Tuluyan nang lumuha si Devon, napahagugul na siya,  nadurog naman ang puso ni James sa nasaksihan.  Niyakap niya ito ng mahigit.
James: gawd Devon! Never do that again. I’ll kill myself if something bad happens to you.
            Hindi na umimik si Devon at lalong napahagulgol sa dibdib ni James.
James: you don’t need to do anything. Just remember what I told you that night.
                        Kumawalana si devon sa pagkakayakap ni James sa kanya.
Devon: nung gabing yun, sinabi mong mahal mo ako.
James: I do, and I’ll always will…
Devon: ano to? Anong ginagawa mo?
James: hurting myself and the one you love the most just to protect her…
            Kitang kita ni James sa mata ni Devon na naguguluhan ito. Pero din a siya muling umimik, tumalikod na siya at nilisan ang lugar, naiwan naman si Devon na naguguluhan parin sa mga salitang binitawan ni James.